بسم الله الرحمن الرحیم

باسلام وعرض ادب

بیشتر حزن واندوه دوستان خدامال گناهان خلق است وبرای رفع آن

 بایدبرای آنها استغفارکنند .واستغفرلذنبک وللمومنین والمومنات: برای گناه

  خودت ومردان وزنان مومن طلب بخشش کن هرجاکه غصه دارشدی

 استغفارکن .استغفار امان انسان است .به این کاری نداشته باش که

 چرامحزون شده ای،اذیتت کرده اند ؟بعضی وجود خودشان راگناه می

 دانند .شمامی گویی چرامن درست کارنمی کنم اوخودش راگناه می داند.

 محزون شدی استغفار کن . چه غم خود راداشته باشی وچه غم مومنین

 را ،استغفار غمهارا از بین می برد .همان طور که وقتی خطامی کنی

 همه صدمه می خورند ،مثلا وقتی چند نفر کفران نعمت می کنندبه همه

 ضرر می رسد؛استغفار هم که می کنی به همه ماسوای خودت نفع می

 رسانی .

 مومنین وقتی توبه می کننداز گناه دوستشان توبه می کنند.گناه دوست که

 آمرزیده شددل خودآدم پاک می شود.

توبه که می کنیم اول توبه برای گناه دوست است .اگر دوستانمان گیر

 داشته باشند دردستگاه الهی مارا مواخذه می کنندمثل اینکه وقتی

 شاگردها درس بلد نباشنداز معلمشان بازخواست می کنند.مسئولیت

 کوچکترهاراازبزرگشان می خواهند.پس روزی هفتاد بار برای گناهان

 دوستان وزیردستان خود استغفار کنیدهمان طور که پیامبر برای گناه

 امت استغفار می فرمود.

 ازسخنان عزیز دلم حبیب قلبم حاج اسماعیل دولابی سپر بلای دوستان

 اهل بیت در دنیا 

نفس ا‍‍‍ژدرهاست کی خفته است          از غم بی آلتی افسرده است

این بیت هم از شهریار

 غم غریبی غربت چوبرنمی تابم      به شهر خود روم وشهریار خود باشم

علی گشتن اگرتقدیر مانیست      غبار کوی قنبر می توان بود

حسین ابن علی فهماند این را     که آری زنده بی سر می توان بود

نباید غرقه شد در بحر ظلمت     که در خون هم شناور می توان بود

این شعر هم از دوست شاعرم حسین ناصری